Groby reżyserów i operatorów filmowych cz. 2. Niezapomniani Stare Powązki Witold Adamek (1945–2017) – operator filmowy, reżyser i scenarzysta, producent filmowy. Filmy (reżyseria): Poniedziałek, Wtorek (z Pawłem Kukizem), Miss mokrego podkoszulka, Czwarta władza, Samotność w sieci Zdjęcia: Żółty szalik, Złoto dezerterów, To ja złodziej, Dzieci i ryby. Matki żony i kochanki, Spis cudzołożnic, Kolejność uczuć, Szwadron, Dekalog VI, Krótki film o miłości, Polskie drogi, Jan Serce, Dezerterzy, Pociąg do Hollywood, Piłkarski poker, Yesterday i Matka Królów. Dwukrotny zdobywca Brązowych Lwów Gdańskich za najlepsze zdjęcia za filmy w 1985 i 1988 roku. Syn Stefana Adamka (1921-1984), kierownika produkcji, który także pochowany jest w tym samym grobie na Starych Powązkach. Jan Batory (1921-1981) - reżyser i scenarzysta. Produkcje: O dwóch takich, co ukradli księżyc (1962), Lekarstwo na miłość (1966), Dancing w kwaterze Hitlera (1968), Con amore (1976), Karino (1976) Jan Hryniak (1969-2022) - reżyser, z wykształcenia także architekt, zięć Krzysztofa Kieślowskiego, jego żona Marta Hryniak jest scenarzystką (Leśniczówka, Stulecie Winnych, Korona królów, Zenek) i autorką szmacianych lalek, przedstawiających znana osobistości. Jan Hryniak był reżyserem takich filmów jak: Trick, Trzeci, Zenek, Przystań, Sama słodycz. Zmarł w wyniku ciężkiej choroby. Pozostawił żonę i trzy córki. Jest pochowany nieopodal Krzysztofa Kieślowskiego, w grobie ojca, Zdzisława Hryniaka (1930-2008), profesora Politechniki Warszawskiej. Marta Hryniak wdową została mając 50 lat, tylko o rok więcej niż jej mama, kiedy umarł Krzysztof Kieślowski. Krzysztof Kieślowski (1941–1996) - reżyser i scenarzysta, teść Jana Hryniaka. Był dwukrotnie nominowany do Oscara, zdobył także Złote Lwy na festiwalu w Wenecji za Trzy kolory: Niebieski, Srebrnego Niedźwiedzia w Berlinie za Trzy kolory: Biały, Złote Lwy na festiwalu w Gdańsku za Krótki film o zabijaniu (1987), Krótki film o miłości (1988). Filmy: Przejście podziemne, Personel, Blizna, Szpital, Z punktu widzenia nocnego portiera, Amator, Gadające głowy, Przypadek, Dekalog, Krótki film o zabijaniu, Krótki film o miłości, Podwójne życie Weroniki, Trzy Kolory: Niebieski, Biały, Czerwony. Groby polskich reżyserów. Skromna mogiła małżeństwa filmowców. Niezapomniani WIDEO Krzysztof Kieślowski szybko stracił dziadków od strony mammy. Dziadek Kazimierz Szonert zginął w Auschwitz, a babcia, Maria zmarła na zawał serca. Ojciec, inżyniera budownictwa Roman Kieślowski chorował na gruźlicę. Rodzina wywodziła się z Wołynia. Kieślowski urodził się jako wcześniak i od najmłodszych lat chorował na płuca. Miał o trzy lata młodszą siostrę, Ewę. Ciotką znanego reżysera była Jadwiga Szoll-Składkowska, pierwsza żona doktora medycyny Felicjana Sławoja Składkowskiego (1885-1962), premiera II RP, którego trzecią żoną była z kolei (z drugą wziął ślub protestancki), Jadwigą Marią Mostowicz (1904-2007), siostrą pisarza Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Ślub kościelny miał miejsce w 1957, po śmierci pierwszej żony. 28 lat po śmierci sprowadzono jego szczątki z cmentarza Brompton w Londynie na Stare Powązki w Warszawie. Krzysztof Kieślowski nie był pilnym uczniem. Po skończeniu podstawówki chciał zostać palaczem. Za namową ojca poszedł jednak do szkoły pożarnictwa we Wrocławiu, którą rzucił po pół roku. Nie ukończył także liceum wieczorowego w Wałbrzychu. Mając 16 lat podjął ostatnią próbę uzyskania matury, w 1957 za radą rodziców rozpoczął naukę w Państwowym Liceum Techniki Teatralnej w Warszawie, którym kierował jego wuj, Kazimierz Przęczkowski. Początkowo Kieślowski był garderobianym takich aktorów jak Tadeusz Łomnicki, Aleksander Bardini i Zbigniew Zapasiewicz. Za trzecim razem dostał się na reżyserię filmową w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi. Studia skończył w 1968, a dyplom obronił dwa lata później. Jeszcze w trakcie studiów, w 1967 poślubił projektantkę mody Marię Cautillo, z którą miał córkę Martę (ur. 1972). Był nałogowym palaczem, latem 1995 roku przeszedł zawał serca, miał silny stań wieńcowy. Nie przeżył operacji wszczepienia by-passów. 19 marca 1996 roku został pochowany na Starych Powązkach. Rzeźbę nagrobną, która przedstawia kadrujące dłonie reżysera, zaprojektował Krzysztof M. Bednarski. Andrzej Konic (1926–2010) - reżyser, scenarzysta i aktor. Wyreżyserował Stawkę większą niż życie, Czarne chmury, Życie na gorąco i Pogranicze w ogniu, do którego napisał także scenariusz. Jako aktor zagrał Georga, łącznik Klossa w Gdańsku w odc. 2 "Hotel Excelsior", Skirwoiłło w Krzyżakach, czy też rolę w "Wojnie domowej". W latach 1961-63 prowadził Młodzieżowe Studio Poetyckie, w którym zadebiutowali m. in. Daniel Olbrychski, Magdalena Zawadzka i Marek Perepeczko. Był żołnierzem Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ) ps. "Nałęcz", w Samodzielnym Batalionie im. Brygadiera Mączyńskiego, kompania "Leśna" im. "Szarego". Podczas Powstania Warszawskiego walczył w szeregach tego batalionu z okupantem w Lasach Chojnowskich. Zanim został reżyserem ukończył SGH i studiował prawo. Pracował w Centrali Handlu Zagranicznego Ciech. Po roku trafił do radia, gdzie wygrał konkurs na lektora. Potem był w Teatrze Młodej Warszawy, gdzie zadebiutował jako aktor. W 1952 zdał za drugim razem egzamin eksternistyczny aktorski. Pracował też jako asystent reżysera, a potem jako reżyser etatowy w telewizji. W 1963 zdał egzamin eksternistyczny reżyserski. Był ojcem krytyka teatralnego i dyrektora Teatru Telewizji Pawła Konica (1954-2005), który zmarł przed ojcem. Młodszy syn, Paweł (1979-2012) także już nie żyje, miał tylko 33 lata. Żoną reżysera była Małgorzata Konic, która zagrała w Życiu na gorąco, odpowiadała także za dekorację wnętrz serialu. Dariusz Kuc (1956–2012) - operator filmowy, zmarł po ciężkiej chorobie. Zdjęcia: Ostatni prom, Pożegnanie z Marią, Pierścionek z orłem w koronie, Dekalog Jan Łomnicki (1929-2002) - reżyser i scenarzysta. Zmarł po długiej chorobie w szpitalu w Aninie. Brat aktora Tadeusza Łomnickiego (1927-1992). Jego synem jest reżyser Marcin Łomnicki (ur. 1958). Miał także córkę Jadwigę (ur. 1982) Najbardziej znany z reżyserii serialu Dom i filmów Akcja pod Arsenałem, Wielka wsypa (1992) oraz Szczur (1994). Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Na początku studiów miał być relegowany z uczelni z powodu wybryku, jakim było skracanie trasy podczas marszobiegu mającego służyć tężyźnie fizycznej, a który nabrał znaczenia politycznego. Ponieważ do udziału w tym wybryku przyznał się również Bareja, zrezygnowano z tak silnej sankcji. Wyrzucenie ze studiów dwóch osób mogłoby spowodować większe zainteresowanie uczelnią ze strony UB. Paweł Trzaska (1958-1995) - reżyser zmarły tragicznie, napisał scenariusz do takich produkcji jak: Ekstradycja i Matki, żony i kochanki. Reżyser filmów Rififi po sześćdziesiątce i Smacznego, telewizorku. W roku 1978 został absolwentem wydziału polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, a w roku 1983 ukończył studia na Wydziale Reżyserii FAMU w Pradze. Janusz Nasfeter (1920-1998) - reżyser filmowy. Był bratankiem Stefana Nasfetera (1879-1952), przedwojennego producenta filmowego i właściciela kina „Oaza” w Wołominie. Został pochowany na starym cmentarzu na Służewie, a w 2018 został przeniesiony do rodzinnego grobu na starych Powązkach w Warszawie. Odkrył wielu niezawodowych aktorów, Henryka Gołębiewskiego, który mieszkał w okolicy. Filmy: Abel twój brat (1970), Królowa pszczół (1977) Antoni Nurzyński (1935-1974) - operator filmowy. Zdjęcia: Przyjęcie na 10 osób plus 3, Zbrodniarz, który ukrył zbrodnię, Niewiarygodne przygody Marka Piegusa. Syn Celiny Nurzyńskiej (1901-1986) i Klemensa Nurzyńskiego (1903-1977), lekarza i kierownika przychodni kolejowej w Skierniewicach Jerzy Passendorfer (1923-2003) - polski reżyser filmowy, w latach 1971–1972 kierownik artystyczny Zespołu Filmowego „Tor”; autor filmów o tematyce okupacyjno-wojennej i popularnego serialu telewizyjnego Janosik, poseł na Sejm RP II kadencji. Był synem Władysława (1995-1985), podpułkownika artylerii Wojska Polskiego. Filmy: Zamach (1959), Kierunek Berlin (1968), Ostatnie dni (1969), Zwycięstwo (1974). Żona Alfreda Passendorfer zagrała w jednym odcinku Stawki większej niż życie Krzysztof Szmagier (1935-2011) - reżyser. Był uczniem i współpracownikiem Jerzego Kawalerowicza w Zespole Filmowym „Kadr”. W 1972 za serial Przygody psa Cywila otrzymał Nagrodę Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji. Potem wyreżyserował słynny serial "07 zgłoś się". Był także II reżyserem Quo Vadis. Miał syna Tomasza, który to właśnie zdecydował, że serial o słynnym milicyjnym psie, nie będzie nazywać się Przygody psa... Beja (pierwotne opowiadanie Szmagra). Tomasz Szmagier później był wielkim mistrzem Wielkiego Wschodu Polski, zakonu-stowarzyszenia wolnomularskiego. Cmentarz Bródnowski Włodzimierz Głodek (1954-2018) - operator filmowy. Jego była żona Monika, to obecna małżonka prezentera Roberta Janowskiego. Zdjęcia: Dziewczyny ze Lwowa, Ranczo, Barwy szczęścia, Kasia i Tomek, Podróże Pana Kleksa, Pensjonat pod różą, Żegnaj Rockefeller Jan Laskowski (1928-2014) - operator, scenarzysta i reżyser. Jego siostrą była aktorka Irena Laskowska (1925-2019) - Powązki Wojskowe, a bratem, kierownik produkcji Jerzy Laskowski (1930-1989). Zdjęcia: Karino, Wniebowzięci, Co mi zrobisz jak mnie złapiesz, Poszukiwany, poszukiwana, Jowita, Pociąg, Ostatni dzień lata, Do widzenia, do jutra, Człowiek na torze, Dziura w ziemi; Scenariusz: Doktor Ewa Andrzej Gronau (1931-2011) - operator filmowy, były maż montażystki Grażyny Kociniak (1938-2016), małżonki aktora Mariana Kociniaka (1936-2016). Zdjęcia: Janka, Milioner, Brunet wieczorową porą, Janosik, Kanał, Podróż za jeden uśmiech, Pan Wołodyjowski, Perła w koronie, Prawo i pięść, Zamach, Lotna, Nóż w wodzie Stefan Matyjaszkiewicz (1927-1988) ps. Stefek - operator, reżyser i scenarzysta. Zdjęcia: Dzień czwarty, Filip z konopi, Kopernik, Przygody psa Cywila, Lalka, Sami swoi, Ewa chce spać Urodził się w Condé-sur-l’Escaut we Francji w rodzinie Leonarda i Władysławy z domu Gałaj. Był harcerzem drużyny przy Zakładzie Salezjanów na ul. Lipowej na Powiślu. Od 1941 roku działał w konspiracji, brał udział w akcjach Małego Sabotażu Szarych Szeregów. Był żołnierzem harcerskiego 101. plutonu I Obwodu „Radwan” Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej. Walczył w Powstaniu Warszawskim w zgrupowaniu Bartkiewicz. Jego siostrzenice Celina (1927-1944) i Zofia Pastuszko także walczyły w powstaniu. Celina ps. Wanda zginęła mając 17 lat. Pełniła służbę sanitariuszki w 2. kompanii zgrupowania "Bartkiewicza". Poległa 4 września podczas bombardowania kamienicy przy Świętokrzyskiej 30. Została pochowana na Powązkach Wojskowych. Jerzy Stawicki (1927-2017) - operator filmowy, scenarzysta i reżyser i jego żona Ewa Andrzejewska (1957-2019), drugi reżyser, reżyser obsady - Ranczo, Dziewczyny ze Lwowa, Różyczka, Ojciec Mateusz, Kasia i Tomek, Sfora, Bulionerzy, Miodowe lata. Stawicki wykonał zdjęcia do takich filmów jak: Rozmowy kontrolowane, Wielki Szu, Jak rozpętałem II wojnę światową, Wierna rzeka, Strachy i Gdzie jest generał. Konrad Nałęcki (1919-1991) - reżyser. Twórca serialu Czterej pancerni i pies (1966–1970). Żołnierz września 1939. Brał udział w walkach pod Olsztynem k. Częstochowy. 9 września 1939 został ciężko ranny w drodze na Solec nad Wisłą. Od 1941 mieszkał w Wesołej pod Warszawą, pracując jako robotnik placowy w młynie na warszawskiej Pradze. Pod koniec wojny w stopniu porucznika służył w LWP. Studiował na ASP w Krakowie. Tam poznał Andrzeja Strumiłło, Andrzeja Wajdę i Jana Tarasina. Po zdaniu egzaminów do Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej im. L. Schillera w Łodzi, został przyjęty od razu na drugi rok studiów.